Saint-Vincent-la-Commanderie

Vroeger stond in Saint-Vincent een commanderij van de hospitaalridders. De oude, natuurstenen huizen aan de hoofdstraat van het dorp lijken de gastvrije traditie van de commanderij in ere te houden.

Vandaag de dag lijkt de hoofdstraat van het dorp, omzoomd met oude stenen huizen, de traditie van gastvrijheid van de commanderij te weerspiegelen.
Saint-Vincent-la-Commanderie ligt ten zuiden van Barbières aan de voet van de Monts du Matin en is de meest zuidelijke gemeente van het kanton Bourg-de-Péage.

In de loop der tijd heeft de rivier de Boisse een smalle kloof uitgesneden door de rotsachtige uitlopers van de Monts du Matin. De kloof wordt in het zuiden gedomineerd door een heuvelrug waar voor de 12e eeuw een kasteel en een kapel stonden. Deze positie gaf toegang tot een pad dat leidde naar het Bachasson ravijn en de Pas de Saint-Vincent. In de 12e eeuw werd het castrum verlaten en de site verplaatst naar de vlakte, aan de monding van de pertuis, met de oprichting van een commanderij van de Ridders van het Hospitaal van Sint-Jan van Jeruzalem.

De commanderij van Saint-Vincent maakte deel uit van de commanderij van de Provence. Het was in handen van een commandeur, een echte heer die recht sprak en de inkomsten van een zeer groot landgoed inde. Inwoners en pelgrims konden hier hun toevlucht zoeken en een ziekenhuis garandeerde hen medische zorg. Er is niets bekend over de oorspronkelijke gebouwen, die in 1577 tijdens de godsdienstoorlogen werden verwoest. Het huidige (privé)gebouw, dat ingrijpende verbouwingen heeft ondergaan, dateert uit 1610. Tijdens de Revolutie werd de commanderij verkocht als nationaal bezit.

Volgens de legende woonde de fee Mélusine in het château de l'Epervière (of de l'Eparvier), waarvan nog enkele stenen over zouden zijn op de top van het rotsmassief dat uitkijkt over Saint-Vincent. Geïntrigeerd door haar gewoonte om de kerk te verlaten tijdens de mis, hield haar man, de kasteelheer, haar eens met geweld tegen. Toen de priester de wijdingswoorden uitsprak, vloog de dame weg, ontvoerd door een duivelse geest, en nam een deel van de kapel met zich mee.

Zie ook:

Het dorp Saint-Vincent: De hoofdstraat van het dorp is een aangename plek voor een wandeling. Er staan oude stenen huizen, vaak smaakvol gerestaureerd, die de traditie van gastvrijheid van de commanderij lijken te weerspiegelen.