Een middagje tussen de truffeleiken

Het truffelseizoen van de Drôme vindt plaats van november tot februari en is erg geliefd bij fijnproevers! Het rapen van truffels is een geduldig werkje maar het is altijd leuk om rond te wandelen tussen de truffeleiken!
Mijn Opa heeft een hectare grond met truffeleiken. Het zijn bijzondere eiken: onder de aarde groeit aan het puntje van de wortels de bekende zwarte truffel uit de Drôme.

Op zoek naar truffels

Op een ochtend in november bel ik mijn Opa om te vragen of we om 14.00 u langs mogen komen om naar truffels te gaan zoeken. We worden vergezeld door zijn trouwe "Bertie", zijn hond: een kruising van een border collie en een Bretonse spaniel, die hij heeft getraind om met haar reukzin te zoeken naar truffels.
Voordat we op zoek gaan naar het "zwarte goud" kleden we ons om. We moeten iets warms aan. Ook trekken we laarzen aan want de aarde is zanderig en nat. Met een lange schroevendraaier kunnen we de truffels uit de aarde pikken en we nemen een tasje mee om onze oogst in te bewaren!

Oeps, ik zou haast vergeten een hand brokjes te pakken om Bertie mee te belonen. Zonder haar zou onze missie behoorlijk lastig worden! 
Ze ziet ons trouwens omkleden. Ze begrijpt al snel wat we gaan doen en rent blij het veld in! 
Mijn Opa roept haar terug om haar werk te doen: "zoek, Bertie!". De goed getrainde hond begint direct de grond te besnuffelen. We laten haar zoeken, en sturen haar af en toe naar de voet van een eik… 
Een paar minuten later begint ze te graven! Nu moeten we goed opletten, want ze mag de truffel niet opeten natuurlijk! Maar een felle "Stop!" van Opa is genoeg om haar te stoppen nadat ze een paar keer tegen de truffel heeft getikt met haar pootje. We laten haar niet te diep graven, want dan zou ze de truffel met haar nagels kunnen beschadigen.

De oogst is goed

Nu is het onze beurt. We pakken de omgewoelde aarde tussen onze handen en ruiken eraan. De hond had gelijk: je ruikt meteen de heerlijke geur van truffel! 
Ik graaf snel een stukje dieper om de truffel te vinden... Deze is niet gemakkelijk te herkennen met zijn zwarte kleur. Ja! Ik zie 'm: daar ligt 'ie, net aan de oppervlakte! 
Ik pak de schroevendraaier en steek 'm diep de aarde in, een paar centimeter van de truffel af om 'm niet te beschadigen. Met een hefboombeweging haal ik het klompje aarde omhoog waar de truffel in vast zit. Daar is 'ie! Wat een mooie truffel! Niet heel groot, want hij past in m'n handpalm, maar helemaal gaaf. En dat is het belangrijkste. 
We belonen de hond door haar te aaien en een paar brokjes te geven. We maken de truffel thuis schoon dus nu gaat 'ie direct en heel voorzichtig in de tas.

Truffels schoonmaken en eten

We gaan zo nog twee uur verder. Tevreden over onze oogst keren we weer huiswaarts. We hebben best een aantal truffels maar we moeten ze voorzichtig schoonmaken. We houden ze onder het kraanwater en borstelen zachtjes de ruwe buitenkant schoon om de laatste zandkorrels er af te krijgen. Mmm! Het water loopt me in de mond van de geur!
Maar we moeten nog even wachten om ze te proeven. Bij ons is het traditie om de truffels te bewaren voor de kerstomelet. 
Hier zijn een paar tips om volop van truffels te genieten. Bewaar ze in de vriezer, tot 3 à 4 dagen voor de maaltijd. Leg dan de hele eieren (in de schaal dus) samen met de truffels in een afgedekte kom. Zo krijgen de eieren een truffelsmaak. Bij het klaarmaken van de omelet op de dag zelf klop je de eieren op en voeg je er een paar truffelschilfers aan toe. Even in de pan bakken en je hebt een heerlijk gerecht voor het hele gezin! 

Om alles te weten of te herontdekken over de truffels uit de Drôme raad ik je het Truffelfeest van Valence aan, dat vaak eind januari wordt gehouden. Je vindt er verkoop van truffels, proeverijen, een markt met streekproducten en demonstraties van het opgraven van truffels!