Ourches

Halverwege Chabeuil en Crest ligt het kleine dorpje Ourches, genesteld aan de voet van de Vercors, dat geleidelijk oprijst in een smalle strook van oost naar west. Met slechts 229 inwoners wordt Ourches geleid door burgemeester Stéphane Cousin.

Orcha wordt voor het eerst vermeld in 1192 in het cartularium van Léoncel. De gemeente kreeg pas in de 18e eeuw de naam Ourches.
Er stond een versterkte burcht aan de voet van de Raye, op bijzonder steile rotsen van waaruit men een ver uitzicht had.
De plaats was een versterkt dorp met een hoofdstraat die naar de Sint-Janskerk leidde. Er zijn nog enkele overblijfselen, zoals de Saraceense toren.
Het land van Ourches behoorde vervolgens toe aan de familie Châteauneuf, die het in de 13e eeuw verkocht aan de familie Poitiers, graven van Valentinois en Diois en heren van Crest.
In het midden van de 15e eeuw waren er 10 inwoners (2 families, 2 edelen en 1 geestelijke).
Ourches bleef een katholiek dorp tijdens de godsdienstoorlogen.
Het dorp ging over naar verschillende families, waaronder de heer van Chabrillan (die heer bleef tot de Franse Revolutie), die verschillende landgoederen bezat en de versterkte site geleidelijk aan verliet.
In de 16e en 17e eeuw was de politieke en sociale organisatie stabiel.
De Franse Revolutie verstoorde de territoriale organisatie.
In 1851, na de staatsgreep van Napoleon III, wilden de inwoners van Ourch naar de Tour de Crest marcheren om de gevangenen te bevrijden. Toen ze onderweg dachten dat ze cavalerie hoorden, werd het bevel gegeven dat iedereen zich moest verspreiden en zich op eigen kracht moest terugtrekken. 2 Ourchois werden opgesloten in de Tower.
Tijdens de 1e Wereldoorlog verlieten de jongemannen de gemeente.
Tijdens de 2e Wereldoorlog werd Ourches aangevallen door de Duitsers en werd het verzet georganiseerd om de Duitse opmars in de Vercors te blokkeren.