Eglise de Saint-Martin-d'Hostun

De kerk Saint-Martin-d'Hostun, sinds 1978 opgenomen in de Aanvullende Inventaris van Monumenten, is gebouwd in de uitlopers van de Vercors, aan de voet van de Monts du Matin.

Dit is een van de mooiste spirituele plekken om te ontdekken in de Drôme: de kerk, priorij en kapel van de boetelingen van Saint Martin d'Hostun.

Deze voormalige benedictijner priorij werd al in de 11e eeuw in de cartularia vermeld en was tot 1850 de enige kerk in Hostun. De kerk werd in de 16e eeuw grondig verbouwd en alleen het huidige koor dateert uit de 13e eeuw. In de 18e en 19e eeuw werden zijkapellen en een zijbeuk aan het gebouw toegevoegd, evenals een kleine onafhankelijke kapel in het zuiden, de Pénitents kapel, waarvan de bepleistering is hersteld in de oorspronkelijke heldere kleuren. In de noordelijke voet van de gevel is een Romeinse inscriptie te zien.
Sleutel op afspraak in het stadhuis

De site dankt zijn bestaan aan de stichting van een benedictijnse priorij die behoorde tot de abdij van Chaise-Dieu. De kerk dateert uit de romaanse periode en er is alleen nog een interessante platte chevet over, bekleed met kleine kalksteenpuin, die uit de 11e eeuw lijkt te dateren. Binnen is het koor, met zijn verhoogde vloer, overdekt met een gebroken tongewelf. Uit de Middeleeuwen is er ook een kleine kapel uit de 13e eeuw met een nogal ruw ribgewelf. De sleutel draagt het wapenschild van de vroegere heren van de plaats.

Het schip en de westelijke gevel werden tussen de 15e en 16e eeuw volledig herbouwd. In de volgende eeuw werd een bescheiden heiligdom, de kapel Saint-Antoine, aan de kerk toegevoegd. In 1774 werd hier een broederschap van Witte Penitenten opgericht. Deze kapel, waarvan het pleisterwerk aan de buitenkant is gerestaureerd, heeft nog steeds het originele koorgestoelte en houtwerk. In de 18e eeuw werd de kerk opnieuw uitgebreid met twee kapellen ten noorden van het schip en een zijbeuk ten zuiden. Een uitzonderlijke reeks trompe-l'oeil decoraties, uitgevoerd op alle binnenmuren in een Italiaanse stijl, voltooide de lange geschiedenis van het gebouw in de 19e eeuw.

Naast de kerk ligt het voormalige kerkhof, dat bevroren is sinds de parochiekerk werd verplaatst, met een opmerkelijke verzameling grafstenen die allemaal dateren van voor de 19e eeuw. Werkzaamheden op het plein brachten een oude en middeleeuwse necropolis aan het licht die in het verlengde ligt van deze begraafplaats. Tijdens deze werkzaamheden werd ook een fragment van een Gallo-Romeinse sarcofaag blootgelegd, teruggeplaatst in de voormuur, zichtbaar links van de poort.