Eglise Notre-Dame

Deze kerk Notre-Dame, die oorspronkelijk Saint Marcellin heette, is een mooi voorbeeld van laatromaanse kunst in het midden van de Rhône-vallei.

In het bisdom Valence, afhankelijk van de abdij van Saint-Chaffre en Velay en beheerd door de prior van Saint-Marcellin, onderging de parochiekerk Notre-Dame d'Étoile twee grote bouwfasen.
Het schip werd gebouwd in het begin van de 12e eeuw, gevolgd door het koor in de late 12e/begin 13e eeuw (gedateerd volgens schriftelijke bronnen).
De gebeeldhouwde kapitelen op het dwarsschip en het portaal dateren uit deze tweede periode. De opmerkelijke versiering van de kapitelen, vooral die op de sokkels van het monumentale portaal met de leeuwenkop, getuigt van een regionale knowhow
die kan worden teruggevonden in kerken in het departement Drôme (Alixan, Die en Valence). Deze versieringen komen waarschijnlijk uit dezelfde werkplaats in Valence, die actief was in het begin van de 13e eeuw. Met zijn harmonieuze stijl
lijkt dit zijportaal op dat van de kerk Saint-Trophime in Arles. De originaliteit is nog steeds zichtbaar in de talrijke fluitvormige bogen, een van de zeldzame lokale voorbeelden. De klokkentoren, die oorspronkelijk spits was, werd met twee niveaus verhoogd, waarschijnlijk in de 17e eeuw. Op 21 februari 1244 werd op het timpaan van het kerkportaal een charter van de vrijheden gegraveerd. Deze openbare weergave getuigt van de vrijgevigheid van graaf Aymar en de privileges die aan de dorpelingen van Étoile werden verleend. Volgens een studie van G. Senger bevindt het witmarmeren bassin van de fontein in het kasteel van Parpaillon, versierd met het wapenschild van de familie Poitiers, zich nu in de kerk.
De inscriptie op de klokkentoren komt overeen met het motto van Étoile "non licet omnibus" (Het is niet aan iedereen toegestaan).