Châteauneuf-sur-Isère

Dit charmante dorp is typerend voor de omliggende dorpen.
In het dorp bevinden zich een tiental grotwoningen (huisjes uitgehouwen in de rotsen) en vanaf de kapel van Saint Hugues is een prachtig panorama te ontdekken. Voor natuurliefhebbers begint de fietsroute Voie Verte in Châteauneuf-sur-Isère, die daarna verdergaat in Isère, Savoie en Haute-Savoie, om in het noorden de ViaRhôna te bereiken aan de grens van de Ain.

Het dorp Châteauneuf-sur-Isère heeft met succes zijn rijke verleden behouden en gepromoot. Al sinds de oudheid is deze locatie druk bezet. Het heeft veel Gallo-Romeinse overblijfselen achtergelaten, met name in het westen langs het pad van de Via Agrippa-weg die Vienne met Arles verbindt. Châteauneuf-sur-Isère, de middeleeuwse zetel van een groot domein dat in de 12e eeuw werd verworven door de bisschoppen van Valence, werd ook bekend om de exploitatie van molasse-steengroeven die het dorp zijn pittoreske uiterlijk hebben nagelaten.
Het dorp wordt over het hoofd gezien door twee heuvels. Op de heuvel in het oosten kun je nog steeds het silhouet onderscheiden van een motte die de eerste bezetting van het dorp markeert, ongetwijfeld rond het jaar 1000 na Christus. Op deze plaats bouwden de heren van Châteauneuf vervolgens een stenen kasteel met daaronder wallen. In 1585 leidden de godsdienstoorlogen tot het verlies van deze overblijfselen, maar de topografie van de heuvel en de omtrek van de steegjes brengen nog steeds het beeld van dat oude versterkte dorp terug.
Châteauneuf was lange tijd een belangrijke plaats die belangrijk was voor de winning van melasse gesteente. Terwijl in de omgeving andere molasse-steengroeven zijn geïdentificeerd, stond alleen de Châteauneuf-site toe dat deze op grote schaal werd gewonnen, vooral omdat de nabijheid van de Isère en de Rhône de verplaatsing ervan vergemakkelijkte. Deze steengroeven werden al sinds de oudheid gebruikt en leverden de materialen voor grote middeleeuwse bouwplaatsen zoals de kathedraal van Valence of de collegiale kerk van Saint-Barnard in Romeinen. Molasse, nog steeds gebruikt voor de bouw van het Bourne-kanaal in 1877, kende vanaf die tijd een onomkeerbare achteruitgang, vooral als gevolg van concurrentie van cement. In 1929 ontdekten enkele champignonkwekers uit Lyon bij toeval de verlaten steengroeven en begonnen daar gewassen van veldzwampaddestoelen te telen, bekend als "Paris-paddenstoelen". Tien jaar later werd hun bloeiende bedrijf onderbroken door de oorlog. Sommige steengroeven werden aanvankelijk door de Fransen gebruikt om poeder en munitie uit het Chambaran-kamp op te slaan. Het is allemaal opgeblazen door een fout. In 1943 sloegen de Duitsers daar vliegtuigmotoren en VI-raketten op ... Volgens de legende was Châteauneuf-sur-Isère een van de favoriete schuilplaatsen van de "Miare", een soort monsterlijke kat die vooral de schimmige grotten en het water van de moerassen en rivieren. Bezienswaardigheden: Kapel Saint-Hugues: Hugues de Châteauneuf, wiens vader Odilon de eerste bekende heer van Châteauneuf was, was Canon van Valence en vervolgens bisschop van Grenoble in 1080. Hij steunde de installatie van Saint Bruno in Chartreuse toen zijn klooster werd opgericht in 1084. Na zijn dood in 1132 werd hij heilig verklaard door de Raad van Pisa. In de 19e eeuw werd de aan hem opgedragen middeleeuwse kapel opgevolgd door een elegant neogotisch gebouw. Tot de vorige eeuw verwelkomde deze plek, met een overdekte ondergrondse fontein, een groot aantal pelgrims die van ver kwamen om water te krijgen dat geneeskrachtige eigenschappen bezat. In de buurt van de kapel prikkelt een watertank, gemaakt van zorgvuldig aangebrachte blokken van melasse-rots, al vele jaren de nieuwsgierigheid van lokale historici. Grotwoningen: De relatieve zachtheid van de rots heeft het mogelijk gemaakt om een ​​reeks woningen uit te hollen aan de voet van de molasse-heuvel. Er zijn ongeveer honderd holtes geïdentificeerd uit verschillende tijdperken. Hoewel de meeste verborgen zijn in moderne huizen, zijn sommige gemakkelijk toegankelijk. Le Châtelard: Ten westen van het dorp staat deze heuvel, wiens naam naar een middeleeuwse nederzetting zou kunnen verwijzen, bekend om zijn flora. Hier vindt u enkele zeldzame soorten zoals het alkanet van de verver of melkwitte scabiosa. Het toch al zuidelijke karakter en het pittoreske reliëf van deze heuvel maken hem geschikt voor plattelandswandelingen. De gezichtspuntindicator (top van "Le Télégraphe").